Άνθρωποι και κατοικίδια

Όλα τα ζωντανά πλάσματα της γης, έχουν μία σχέση με τον άνθρωπό, η οποία αλλάζει ανάλογα με τις εποχές και την εξέλιξη.

Τα κατοικίδια, είναι αυτά που έχουν εξημερωθεί και ζουν μαζί μας μέσα στο σπίτι μας, ή έξω απ'αυτό αλλά και πάλι πολύ κοντά μας. Καθώς ο άνθρωπος αλλάζει μέσα στους αιώνες, η σχέση μας με τα κατοικίδια ζώα, έχει αλλάξει και αυτή. Έως και τον προηγούμενο αιώνα, τα εξημερωμένα ζώα υπηρετούσαν ακόμα ανάγκες σωματικές, ως μεταφορικά μέσα, ή ως φύλακες. Μετέπειτα, η βιομηχανική επανάσταση μας οδήγησε σε νέες τεχνολογίες, με συνέπεια να μην έχουμε ανάγκη πια να εξυπηρετούν εκείνα, αυτούς τους χρηστικούς σκοπούς. Επιπλέον, η ψυχολογική μας ανάπτυξη, μας έκανε να αντιληφθούμε συνειδητά τον συναισθηματικό ρόλο τους, του να σχετιζόμαστε δηλαδή μαζί τους και τους έδωσε μία ιδιαίτερη θέση στη ζωή μας!

Γνωρίζουμε σήμερα, πως π.χ. άνθρωποι που δέχθηκαν ψυχολογική και σωματική κακοποίηση σε μικρή ηλικία, επιβίωσαν ψυχολογικά χάρη στη σχέση τους με έναν σκύλο και ήταν η σχέση αυτή, που τους έδινε τη δύναμη έτσι ώστε να μην παραιτηθούν. Όταν τίποτε και κανείς δεν ήταν εκεί γι αυτούς, το μόνο πλάσμα που είχαν να αγαπούν και να τους αγαπά ήταν ένας σκύλος.

Αυτό που μοιραζόμαστε με τα ζώα, είναι οι μη λεκτικές ιστορίες, όπως τις κατανοούμε. Τις λεκτικές ιστορίες δεν μπορούμε να τις μοιραστούμε μαζί τους. Για παράδειγμα, ένα ζώο δεν αναρωτιέται ποτέ γιατί συνέβη αυτό, ή το άλλο, ή αν θα έπρεπε να έχει γίνει κάτι, απλώς κάνουν ότι είναι να κάνουν.

Ιδιαίτερες έμφυτες ψυχολογικές και νοητικές λειτουργίες, ίδιες με τις ανθρώπινες, υπάρχουν σε όλα τα αγαπημένα μας ζώα. Η εναρμόνιση, ο λειτουργικός συντονισμός, η ευγένεια, η αγάπη, η τρυφερότητα, είναι μερικές από αυτές τις ποιότητες που έχουν οι τετράποδοι φίλοι μας. Καθώς η εξέλιξη μας προχωρά, άλλα κομμάτια έρχονται να παίξουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο σε αυτή τη σχέση.

Ο εικοστός πρώτος αιώνας με την τεχνολογική επανάσταση, ανατρέπει πλήρως την πεποίθηση, από θρησκευτικές κυρίως καταβολές, ότι ο άνθρωπός είναι ένα ανώτερο είδος και οτιδήποτε υπάρχει στη γη συμπεριλαμβανομένων και των ζώων, όλα έχουν πλαστεί για να τον υπηρετούν. Αυτό είναι τελείως λάθος. Η κατανόηση ότι κάθε ζωντανό πλάσμα έχει τη θέση του στη ζωή πάνω στον πλανήτη, αποτελεί μια γενική ομολογία και διαπίστωση πια. Ο άνθρωπός δεν έχει διαφορά από τα άλλα πλάσματα, παρά μόνο ως προς το βαθμό και όχι ως είδος στην εξέλιξη. Τα ζώα έχουν και αυτά νου και μπορούν να αντιληφθούν τι έχει νόημα και τη όχι. Πχ. Αν κάνουμε κάτι ακατανόητο μπροστά στο σκύλο μας θα μας κοιτάξει περίεργα, ή θα αποστρέψει το βλέμμα του σαν να αναρωτιέται: "γιατί το κάνεις αυτό τώρα;".

Γενικά δεν κατανοούμε πολλά από τη γλώσσα τους και την επικοινωνία των ζώων, δεν μιλάμε για παράδειγμα την σκυλίσια η την αλογίσια γλώσσα. Είναι όμως μία κοινή εμπειρία ότι αν π.χ. ανέβεις πάνω σε ένα άλογο, το άλογο σου δείχνει, σου μαθαίνει πώς να παραμένεις πάνω του, σε οδηγεί, με έναν πολύ ευαίσθητο τρόπο. Για την ακρίβεια, έχει βρεθεί σε έρευνες, ότι τα άλογα και τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να αναπτύξουν ένα επίπεδο συγχρονικότητας, που επιτρέπει μία ανάμειξη της συμπεριφοράς, η οποία δεν είχε αναγνωριστεί ως φόρμα μέχρι τώρα.

Από την άλλη πλευρά, δεν κατανοούμε ότι οι ασυνείδητες συναισθηματικές μας ανάγκες για εξάρτηση πολλές φορές, μπροστά στο φόβο να μην πληγωθούμε, ή να μην μπούμε σε φασαρίες, βρίσκουν καταφύγιο σε ένα κατοικίδιο. Είναι εύκολο να έχεις σχέση αγάπης με το σκύλο η τη γάτα σου, αλλά πολύ πιο δύσκολο με ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα με το οποίο έχεις κοντινή σχέση, πχ. ο σύντροφος σου, ή το αφεντικό σου. Με ένα κατοικίδιο έχεις σχέση αγάπης με εγγύηση για 10-15 χρόνια. Από την άλλη, μπορείς να φανταστείς ότι η γυναίκα σου, ή ο άνδρας σου θα κάνει την ίδια χαρά όπως ο σκύλος σου την ώρα που γυρνάς στο σπίτι;

Κάποτε κάποιος, έμενε σε μία πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών και είχε μία αρκετά εύτακτη κανονικότητα στη ζωή του, με μία καλή δουλειά, το σπίτι του, τους συγγενείς του, κλπ. Είχε από καιρό αποφασίσει ότι ήθελε να ταξιδέψει κάπου μακριά και αποφάσισε να πάει να γνωρίσει την Ασία. Δυσκολευόταν όμως να αφήσει την γάτα του, γιατί ήταν αρκετά δεμένος μαζί της. Τελικά το αποφάσισε και απευθύνθηκε στον αδερφό του για να προσέχει τη γάτα όσο θα έλειπε. Έβγαλε τα εισιτήρια, και όταν ήρθε η ώρα, με δυσκολία και συγκίνηση αποχαιρέτησε τη γάτα, πήγε στο αεροδρόμιο και μετά από αρκετές ώρες ταξίδι έφτασε στον προορισμό του. Το πρώτο πράγμα που έκανε όταν έφτασε, ήταν να πάρει τον αδερφό του τηλέφωνο, καθώς ανησυχούσε σε όλο το ταξίδι. Μόλις ο αδερφός του σήκωσε το τηλέφωνο του είπε:

"Eλα, τι κάνεις, πως είσαι, πώς είναι η γάτα μου?"

Ο αδερφός απάντησε: "H γάτα είναι νεκρή"

"Τι!!", είπε αυτός μέσα σε σοκ, "τι είναι αυτά που λες; Μα πως μου το ανακοινώνεις έτσι, είσαι τελείως άκαρδος, δεν με σκέφτεσαι καθόλου; Θα μπορούσες τουλάχιστον να είσαι λίγο πιο ευαίσθητος και να μου το πεις σιγά σιγά. Θα μπορούσες να μου πεις ότι ανέβηκε στην σκεπή, γλίστρησε και καθώς έπεσε χτύπησε και τρέξατε στο νοσοκομείο. Αργότερα να μου τηλεφωνούσες πάλι για να μου έλεγες ότι παρ' όλες τις προσπάθειες δυστυχώς δεν τα κατάφερε... Τέλος πάντων, η μαμά τι κάνει?"

Ο αδερφός: "Κοίτα, η μαμά ανέβηκε στην σκεπή… γλίστρησε και καθώς έπεσε χτύπησε και την πήγαμε στο νοσοκομείο…. "

Πολλές φορές μπερδεύουμε την δική μας συναισθηματική εξέλιξη και ανάπτυξη, με τη σχέση μας και ταύτιση μας με ένα κατοικίδιο. Δεν λειτουργεί όμως έτσι. Η δική μας συναισθηματική επιβίωση είναι σαφώς εξασφαλισμένη με το κατοικίδιο μας, όχι όμως και η ψυχολογική ανάπτυξή μας, που απαιτεί ανθρώπινες σχέσεις και εξάσκηση, κάτι που δεν είναι πάντα ευχάριστο...

Θα μιλήσουμε εκτενώς όμως, για τις ποιότητες των ζώων και τη σχέση που αναπτύσσουν μαζί μας σε επόμενα άρθρα. Η επιστήμη της ψυχολογίας και οι νευροεπιστήμες γενικότερα, έχουν δείξει ένα μεγάλο ενδιαφέρον ως προς την κατανόηση του τρόπου που επικοινωνούν τα ζώα και κυρίως την αντιληπτική τους ικανότητα, που πολλές φορές είναι πολύ οξύτερη από τη δική μας, παραδείγματος χάρη, η μεγάλη αντίληψη μέσω της οσμής στο σκύλο, ή ο συντονισμός της γάτας με το μαγνητικό πεδίο της γης, κλπ.

Αξιοσημείωτο ακόμη είναι, πως η διαπροσωπική ανάπτυξη του εγκεφάλου στα παιδιά, και η ανάπτυξη διαδικασιών συμπεριφοράς, είναι διαφορετικά όταν τα παιδιά έρχονται από νωρίς σε επαφή με αγαπημένα ζώα.

Όλες αυτές είναι γνώσεις που οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν ήδη και τώρα εμείς ευτυχώς τις επαναφέρουμε, σε άλλο βέβαια πλαίσιο κατανόησης του κόσμου και της δημιουργίας!